WWW.TRIUMPH.NL Triumph rijden….gelijk heb je !
Your shopping cart is empty.
Sinds het najaar van vorig jaar heb ik mailcontact met het nieuwe clublid Ron den Hertog (2022-3470) uit Amersfoort. Hij is trotse bezitter van een van origine Franse 13/60 en benaderde mij wegens een technisch probleem. Korte tijd later stond er een leuk verhaal over zijn Herald op de website van Octane, waar onze oud hoofdredacteur Ton Roks, de scepter zwaait. De achterbuurman van Ron, de heer Frank Goedhart (redacteur social media van Octane), heeft het geschreven en hieronder integraal zijn verhaal over de 13/60 Britt:
“Het was begin jaren ’70. Ik herinner mij een vooral uit grijstinten bestaand typisch Hollands straatbeeld van veelal toegankelijke, nuttige maar ook doorsnee auto’s. Eenden en Kevers domineerden de weg, en af en toe een wat luxere wagen. Toch waren er spaarzaam ook wel wat Engelse autootjes op de weg.
Vreemd eigenlijk dat ik hoorde dat de vader van een vriend notabene een Triumph Herald had, en deze ombouwde naar een convertible. Huh? Een Triumph Herald? Ombouwen naar Cabrio? Ik begreep het niet, maar het bleek dat je het complete dak van deze Golf-avant-la-lettre kon losschroeven, en dus met wat moeite een vierzitter cabrio kon maken. Zonder dak natuurlijk, hoewel kosten noch moeite werden gespaard om toch een softtop te maken. “Beetje stretchen”, zei hij, “en dan lukt het vast wel”. Hier ontstond mijn interesse, want met een Herald Cabrio heb je heel wat meer te vertellen dan in een ‘familie Doorsnee’ sedan!
De liefde voor kekke kleine klassiekertjes was gewekt. Vele lease auto’s en een werkend leven later landen we bij het jaar 2020. Ik zocht een project om mijn pensioendagen op prettige manier te vullen. Struinend op een Franse site stootte ik op een “Britt” 13/60 convertible uit 1971, en mijn gedachten gingen weer terug naar het straatbeeld van de jaren ’70. De Herald was precies wat ik wilde, zonder ernaar te hebben gezocht: simpel, gewoontjes maar toch weer bijzonder, en vooral niet te duur.
Ik was meteen verkocht toen ik dit wagentje in de kleur “baby blue” zag. Wel stond-ie in Ieper, bij de Franse grens, maar hij was het helemaal: cabriolet, links stuur, en een origineel Europese auto. Het bleek dat de Herald in Mechelen was geproduceerd, en in 1971 was geleverd aan de Franse importeur Voitures Paris-Monceau. Een Franse auto dus.
De Herald was eigenaar van een Vlaamse varkenshandelaar. Met zijn ruim 85 jaar was het tijd de auto, die 17 jaar in zijn bezit was geweest, van de hand te doen. Maar hoeveel onderhoud heeft zo’n nu oude man eigenlijk kunnen en willen plegen aan zijn hobby? “Awel meneer, de carros is in uitstekende en professioneel onderhouden staat!”. Een proefritje van 500 meter zegt niets, alles rammelde en stotterde maar ja, de roze bril…en we hadden de auto ambulance al meegenomen, dus inladen maar. Twee lesjes ‘Westvleteren’ kregen we toegeschoven.
Het motortje, met een te rijk afgestelde carburateur, draaide eigenlijk wel ok. Maar op weg naar de RDW leek het toch wel alsof ik op kasseien reed. Omdat het een Belgisch kenteken betrof werd ik na een kwartiertje door de controleur weer lachend naar huis gestuurd. “Alles in orde, meneer, veel plezier met de auto”. Vol vertrouwen in deze perfecte aankoop reed ik naar huis, en een week later naar een vriend waar de Herald op de brug ging. Een spannend moment.
Niet ontevreden, hoe e.e.a. eruit zag. Blijkbaar toch inderdaad een oudere restauratie, naar verluidt in de jaren ’90, met motorrevisie, nieuwe schijfremmen en - klauwen. Maar dat bonkige rijden? Eerst maar het dwarsliggende veerpakket gedemonteerd. De nieuwe bussen gleden er prachtig in nadat we de veren hadden schoongemaakt en ontbraamd. Zo werden nog was klussen aangepakt die er gewoon bij horen: nieuwe stuurkogels, lagers controleren, ophangingsrubbers van de motor en versnellingsbak vervangen, en ja: de kruiskoppeling van de aandrijfas eruit. Daar bleek echt wel van alles mis te zijn. Volledig verroest van binnen was de slag te klein en dit kon de oorzaak zijn van bonkig rijgedrag. Alles bij elkaar een leuke klus en dankzij Imparts in Ede konden we makkelijk aan alle onderdelen komen.
Nu alles toch open lag hebben we maar meteen de ‘timing chain’ vervangen. Daar is een uurtje in gaan zitten, maar we waren trots toen die klus geklaard was!
Thuis heb ik het interieur gesloopt. De frames van beide voorstoelen waren gebroken, en die heb ik weer in positie gedwongen en vast gelast. Hoewel het schuimrubber in slechte staat was heb ik e.e.a. maar even zo gelaten. Stoelen opknap-
Van de snelheidsmeter klopte echt niets. De naald wapperde en deed van alles wat niet hoorde. Na overleg met Hans Peters uit Westerbork heb ik de SN-6201/17A laten repareren. Er bleek een anker gebroken. En Hans gaf aan de meter gekalibreerd te hebben op het voor deze meter juiste getal: 620. Dat zijn de eerste 3 cijfers van het type nummer. Interessant. Maar eenmaal ingebouwd, was het probleem niet opgelost; de meter gaf een veel te hoge snelheid aan. Een GPS ijking met mijn iPhone gaf wel een duidelijk vaste relatie tussen de 2 waardes bij elke snelheid, maar wat was er toch aan de hand?
Ik nam contact op met Eric Denzler van de Club Triumph
Holland. Zijn reactie spreekt boekdelen: hoe kan een 230 km/h meter in een Herald zijn ingebouwd? Die is voor een 6-cilinder! Mijn klomp brak. Hoe kon ik zo stom zijn, dat ik dat niet had gezien? Maar Eric kon mij wel helpen. En zo ontving ik enige tijd later een oude snelheidsmeter met een max 160 km/h schaal. Dit was de juiste schaal met typenummer SN 6206/01A en ja, inderdaad, met het zelfde kalibratie getal! Dus als ik de schaal uitwisselde moest alles netjes werken…En zo gebeurde. De naald was spot-on op de juiste snelheid en ik was een gelukkig mens! Geweldig, als je zo’n merkenclub achter je hebt staan!
Resteerde mij nog een laatste klusje: de carburateur. Daar zat een linke speling in de klepas, en dat beïnvloedt het stationair gedrag van de motor. Op internet vond ik een nieuwe “old stock” Stromberg 150 CD-3 bedoeld voor een Hillman Hunter. Maar ja…de bediening voor gaskabel en choke zaten aan de verkeerde kant. Dat kostte wat tijd om met beugeltjes het e.e.a. om te leggen. Maar het werkt uitstekend! En als je dan, samen met slechts 65 andere Herald Cabrio rijders (RDW maart 2022) zoevend over ’s lands provinciale wegen rijdt en geniet van het open rijden in een oldtimer met carburateur, een hand geschakelde bak en geen stuurbekrachtiging, dan neem je de 60 pk uit dit 1300 cc motortje voor lief en denk je bij jezelf: grazie mille, signore Michelotti! “
Eric Denzler
Dit artikel is eerder verschenen in Triumph Tribune 294, januari/februari 2023. De Triumph Tribune wordt gratis verzonden naar CTH leden.
